Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι σε αυτό τον τόπο που το παράδειγμά τους λειτουργεί ως οδοδείχτης. Ο Άρης Ρέτσος, η Κάτια Γέρου, ο Σωτήρης Χατζάκης (μας άφησε πάλι κατάπληκτους με τη βουτιά του στο Του νεκρού αδελφού , όχι πολύ καιρό μετά το συναρπαστικό Ντιμπούκ που όσοι κι όσες το είδαν αποκλείεται να το ξεχάσουν...), η Μπέττυ Αρβανίτη, ο Στάθης Λιβαθινός (ξεχνιέται ο Ηλίθιος φερειπείν ή η έξοχη Βάσσα ;), ο Μιχαήλ Μαρμαρινός (στην έμμονη διαδρομή του στο μεταμοντέρνο, μιλώντας όσο μπορεί ελληνικά), ο Λευτέρης Βογιατζής (που σκηνοθετώντας συνήθως μεγαλουργεί), ο Σίμος Κακάλας (που τον θυμάμαι φέρελπι στη Σαμία του Μένανδρου στο ΚΘΒΕ πριν από χρόνια να φτάνει τώρα να μεγαλουργεί με τόσο απλά υλικά στο τελευταίο του Λιωμένο βούτυρο), ο Δημήτρης Τάρλοου, ο Μανώλης Μαυροματάκης, ο Δημήτρης Ήμελλος, η Όλια Λαζαρίδου, η Δέσποινα Κούρτη, μεταξύ πολλών ακόμη που ομορφαίνουν το θέατρο, που πλουτίζουν την καθημερινότητά μας...
*Μια συνέχεια της ομότιτλης επιφυλλίδας της Π.Ρηγοπούλου στην "Ε" http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=35247
Ο Γιώργος Περαντωνάκης γράφει για το Ελσίνκι στην Bookpess
-
Διπλές ταυτότητες ως μορφές απόκρυψης
Bookpress 31/10/2024
Το τελευταίο αυτό μυθιστόρημα του Θεόδωρου Γρηγοριάδη ανήκει καταρχάς στη
«λογοτεχνία τη...
Πριν από 3 ημέρες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου