Τέσσερα ποιήματα (αγαπημένα)

Φυγή

Δὲν ἦταν ἄλλη ἡ ἀγάπη μας
ἔφευγε ξαναγύριζε καὶ μᾶς ἔφερνε
ἕνα χαμηλωμένο βλέφαρο πολὺ μακρινὸ
ἕνα χαμόγελο μαρμαρωμένο, χαμένο
μέσα στὸ πρωινὸ χορτάρι
ἕνα παράξενο κοχύλι ποὺ δοκίμαζε
νὰ τὸ ἐξηγήσει ἐπίμονα ἡ ψυχή μας.
Ἡ ἀγάπη μας δὲν ἦταν ἄλλη ψηλαφοῦσε
σιγὰ μέσα στὰ πράγματα ποὺ μᾶς τριγύριζαν
νὰ ἐξηγήσει γιατί δὲ θέλουμε νὰ πεθάνουμε
μὲ τόσο πάθος.
Κι ἂν κρατηθήκαμε ἀπὸ λαγόνια κι ἂν ἀγκαλιάσαμε
μ᾿ ὅλη τὴ δύναμή μας ἄλλους αὐχένες
κι ἂν σμίξαμε τὴν ἀνάσα μας μὲ τὴν ἀνάσα
ἐκείνου τοῦ ἀνθρώπου
κι ἂν κλείσαμε τὰ μάτια μας, δὲν ἦταν ἄλλη
μονάχα αὐτὸς ὁ βαθύτερος καημὸς νὰ κρατηθοῦμε
μέσα στὴ φυγή.


[Γ. Σεφέρης]

Τὸ Σῶμα

 

Τοῦτο τὸ σῶμα ποὺ ἔλπιζε σὰν τὸ κλωνὶ ν᾿ ἀνθίσει
καὶ νὰ καρπίσει καὶ στὴν παγωνιὰ νὰ γίνει αὐλὸς
ἡ φαντασία τὸ βύθισε σ᾿ ἕνα βουερὸ μελίσσι
γιὰ νὰ περνᾶ καὶ νὰ τὸ βασανίζει ὁ μουσικὸς καιρός.

 [Γ. Σεφέρης]

Αναμονή

Πόσα χρόνια να γυρίσει…  
Κι όμως η μυρουδιά της χυμένη παντού
Ξεχασμένη σ’ όλο το δωμάτιο στις πιο απίθανες γωνιές
Σάμπως να ζει ακόμη ανάμεσά μας!
 
Όμως πρέπει να γύρισε ύστερα από τόσα χρόνια  
Αυτές τις ώρες την προσμένω κάθε βράδυ  
Σχεδιάζοντας με το μολύβι κόκκινα στόματα απάνω στο χαρτί
Όπως και να ’τανε έπρεπε να τρίξει πάλι η πόρτα  
Ας είναι κι απ’ τον άνεμο.
 
Ας είν’ με δυο ημικύκλια στεγνά πάνω στα χείλη  
Στο μέτωπο κατάμαυρες ραβδώσεις  
Φτάνει που θά ’ρθει μοναχά ύστερα από χρόνια
Μόνο που θά ’ρθει!…
Σχεδιάζοντας κόκκινα φλογερά στόματα απάνω στο χαρτί.
 



Νόμισα πως θα πνιγόμουνα!


[Μανόλης Αναγνωστάκης]

 
Ποτέ δεν σ’ είχα. Πώς λοιπόν
γίνεται τώρα οριστικά να σ’ έχω χάσει ;
Το κύμα είναι αλήθεια δυνατόν
να τραβηχτεί προτού να βγει στ’ ακροθαλάσσι ;

Πώς γίνεται η ύλη της φωτιάς
πριν λαμπαδιάσει καν, να γίνει στάχτη ;
Και της οργής ο κόμπος μονομιάς
να ξελυθεί, χωρίς να μείνει λύσσα κι άχτι ;

Πώς γίνεται το φρούτο ν’ αφεθεί
σάπιο να πέσει δίχως πρώτα να βλαστήσει ;
Κι ο ήλιος πώς μπορεί να βυθιστεί
χωρίς ποτέ του να μεσουρανήσει ;

Μά 'χει για μένα ο κόσμος τώρα νέο ρυθμό :
και σ’ έχω χάσει, και ποτέ δεν σ’ είχα εγώ.


 [Κώστας Κουτσουρέλης]